Υπερβολική ανησυχία και τρόποι αντιμετώπισης εν μέσω πανδημίας

Τους τελευταίους μήνες, κατακλυζόμαστε καθημερινώς από ειδήσεις που αφορούν τον κορονοϊό, καθώς οι εξελίξεις σε παγκόσμιο επίπεδο είναι ραγδαίες. Είναι πολύ φυσιολογικό επομένως να ανησυχούμε τόσο για εμάς τους ίδιους όσο και για τους αγαπημένους μας ανθρώπους.


 

– Ωστόσο πότε η ανησυχία είναι παραγωγική και πότε μας δημιουργεί πρόβλημα;

Αρχικώς, η ανησυχία είναι η ικανότητα του ανθρώπου να σκέφτεται για μελλοντικά γεγονότα που αφορούν τόσο τον ίδιο όσο και για γεγονότα που συμβαίνουν γύρω του. Εδώ θα πρέπει να διακρίνουμε 2 είδη ανησυχίας. Την παραγωγική, η οποία αφορά την εξεύρεση λύσεων, την πρόβλεψη εμποδίων ή προβλημάτων και η οποία μας βοηθά να επιτύχουμε τους στόχους μας. Αυτό το είδος ανησυχίας είναι χρήσιμο. Για παράδειγμα η χρήση αντισηπτικού διαλύματος και μάσκας είναι άκρως χρήσιμα και αναγκαία στον περιορισμό της εξάπλωσης τους ιού. Υπάρχει και η μη παραγωγική ανησυχία, η οποία αφορά την επίμονη ενασχόληση για ένα θέμα και η οποία χαρακτηρίζεται από σκέψεις για τα χειρότερα σενάρια που μπορούν να συμβούν και στα οποία δεν έχουμε δυνατότητα να τα αντιμετωπίσουμε ή δεν έχουμε την απαιτούμενη εξωτερική βοήθεια. Νιώθουμε λοιπόν, έντονο άγχος, αναστάτωση, εξάντληση και δυσκολευόμαστε να ζήσουμε τη ζωή μας έτσι όπως επιθυμούμε. Παράδειγμα τέτοιας ανησυχίας είναι το εξής: «και αν κολλήσω κορονοϊό, τι θα γίνει; θα χάσω τη δουλειά μου και θα καταλήξω διασωληνωμένος στην εντατική».


– Τι μπορώ να κάνω όταν ανησυχώ υπερβολικά;

  1. Προσπαθούμε να διατηρήσουμε μια κανονικότητα στις δραστηριότητες που κάναμε και μας δημιουργούσαν συναισθήματα ευχαρίστησης και ικανοποίησης (πχ γυμναστική, χρόνος με το κατοικίδιο, μουσική, επικοινωνία με φίλους, μαγειρική, κηπουρική κλπ ανάλογα με τα δικά σας ενδιαφέροντα).
  2. Αναγνωρίζουμε τι μπορούμε να ελέγξουμε και τι όχι: Μπορούμε να ελέγξουμε την τήρηση των προσωπικών κανόνων υγιεινής, τις άσκοπες μετακινήσεις, την τήρηση των αποστάσεων, αλλά δεν μπορούμε να ελέγξουμε για παράδειγμα πότε θα τελειώσει η πανδημία.
  3. Αναγνωρίζουμε αν η ανησυχία μας είναι παραγωγική ή μη παραγωγική. Αφορά πραγματικά προβλήματα ή υποθετικά.
  4. Παρατηρούμε και περιορίζουμε τα εκλυτικά ερεθίσματα ανησυχίας. Το να ελέγχω κάθε 20 λεπτά τις ειδήσεις, είναι κάτι που δε με βοηθά. Αντ΄ αυτού μπορώ να ορίσω μια συγκεκριμένη ώρα κάθε μέρα, στην οποία θα ενημερώνομαι.
  5. Ενημερωνόμαστε από έγκυρες πηγές πληροφόρησης: το site του ΕΟΔΥ και του WHO (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας). Ακόμα, το κοινό  «γκουγκλάρισμα» πληροφοριών όταν ανησυχούμε, μπορεί πρόσκαιρα να μας ανακουφίσει, μακροπρόθεσμα όμως αυξάνει το άγχος μας. Επίσης, με τον τρόπο αυτόν εκτιθόμαστε σε πληροφορίες, τις οποίες επεξεργαζόμαστε με τρόπο μη ρεαλιστικό και καθόλου βοηθητικό.

  • H Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Θεραπεία μπορεί να με βοηθήσει να αντιμετωπίσω την υπερβολική ανησυχία μου;

Ο/η θεραπευτής/τρια  Γνωσιακής Συμπεριφοριστικής Ψυχοθεραπείας, θα με βοηθήσει να αναγνωρίσω και να αλλάξω τον δυσλειτουργικό τρόπο σκέψης μου, να αντιληφθώ πως δημιουργείται και συντηρείται η ανησυχία μου, όπως επίσης θα μάθω να αντιμετωπίζω πιο αποτελεσματικά τα προβλήματα που προκύπτουν στην καθημερινότητά μου.


Πηγές:

https://www.psychologytools.com/assets/covid-19/guide_to_living_with_worry_and_anxiety_amidst_global_uncertainty_gr.pdf